Tarihte örnek kadınlar hep olmuştur.
Kah cesaretleriyle, kah zekalarıyla, kah güzellikleriyle...
Şüphesiz çevremizde de böyle kadınlar hep var olmuş var olmaya da devam edecektir.
Örnek kadınlar denince rahmetli annemi ve babaannemi daima gururla anımsıyorum.
Zaman zaman annemden basetmişliğim vardır.
Bugün babaannemden bahsetmek anımsamak nasip oldu.
Sosyal medyada içi yoğurt dolu bakraçları görünce hem duygulandım hem de mütebessim oldum.
Zira babaannem daima ihtiyaç sahiplerine yoğurt doldurup yollardı.
Her çocuğun çocukluğuna iz bırakmış insanlar vardır uzak yakın.
Doğrusu benim çocukluğuma en çok iz bırakan aile fertlerimdir.
Babam ilk öğretmenim hoşgörü zeka, iletişim becerisi, annem edep haya, asalet güzellik,(annem çocuk terbiyesini çok önem veren aile geleneğinin de kuralları olan belli prensiplere sahipti.) Babaannem de cesaret disiplin ve cömertlik ve daha bir çok erdeme sahipti.
Ailemden bu üç güzel insan bende iz bırakmıştır.
Yukarıda da belirttiğim üzere
Babaannemi anmak nasip oldu.
Başta belirtmeliyim ki müthiş bir kadındı babaannem.
maharetli çalışkan, ihtiyaç sahibine el uzatan...
Hani hanımağa derler ya işte öyle biriydi.
Ve maneviyatı cok güçlüydü.
İbadete çok çok düşkündü nafile ibadetleri bile kaçırmazdı. Hani derler ya abdestsiz yere basmazdı işte öyle bir mümineydi.
Onun hikayesi daha o iki üç yaşındayken zorluklarla başlamış.
Rus işgalinin başgösterdiği, ülkenin osmanlının içinde olduğu buhranlı dönemlerde Erzurum' un bir köyünde çocukmuş.
Genç yaşta, Bingöl kiği bölgesinin değerli alimlerinden olan dedeme eş olarak geliyor.
Gelin geldiği ev sıradan bir ev değildir elbette. Büyük, geniş nüfuslu, belli prensipleri, kuralları olan, yoksulu doyuran , kararların alındığı, dini eğitimin yapıldığı , ilmin tahsiledilip adabın usulun öğretildiği bir evdir.
Başında kayınvalide yok, Kayınbabası olan büyük seyda vefat etmiş, genç yaşta bu misyonu yüklenmesi elzemdir.
Evet yardımcıları var fakat yönetmek gerek.
Bir yandan anne bir yandan gelin hanım ...
Dört kız çocuğu, üç erkek çocuğu annesi misyonu büyük bir evin yöneticisi ve hanım geliniydi o.
Sık sık bizleri etrafına alır tarihi, hadiseleri anlatırdı. Nasihatler eder, ülkenin ne kadar büyük zorluklardan geçip bu günlere geldiğini özellikle anlatırdı.
Öyle zannediyorum bizim; zamanın, nimetin kıymetini anlamamızı, farketmemizi istiyordu. Özellikle israftan hiç hoşlanmaz, israf olunan bir şey olursa kızardı. Evlatlarım kıtlık yıllarında insanlar yiyecek bulamazdı derdi."
Kendisinin anlatımıyla :"Yavrularım ben üç ya da dört yaşındaydım urus (ruslar) Erzurum'u işgal etmiş taş üstüne taş bırakmıyorlardı. Genç kızların ırzına geçiyor, çocuk kadın yaşlı demeden öldürüyorlardı. Urus'un ilerlediğini köylere girdiği haberi geldi, köylüler telaş içinde kaptığı çocuklarını kapıp dağa çıktılar.
Annem babam o telaşla kardeşlerimi götürüp beni yanıbaşında oturduğum ocağın (şömine)orada unutuvermişlerdi.
Vakit akşam ben kalakalmışım. Bir gece evde ben yalnız ailem köylüler dağda sabahladılar. Sabah ailem gelip beni ocağın başında uyur halde bulmuşlar. "
Anlattığı tarihi pek çok anekdot vardı.
Dinleyip sentezini analiz yapardım minik yaşımda.
Bizler şanslı bir nesildik geçmişimizin zengin birikimini doyasıya yudumladık.
Ve o birikimleri çocuklarımıza -geleceğimize miras bıraktık. Babaannemin o güzel nasihati daima kulaklarımda çınladı durdu. "Bugünlere kolay gelmedik evlatlarım"
Geleneklerimize, örfümüze , vatanımıza, bayrağımıza insanlığımıza sahip çıkmak boynumuzun borcudur.
Ayrıca bunu gelecek nesillere ulaştırmak da yine üzerimize borçtur.
Allah mekanını cennet eylesin babaannem senden çok şey öğrendim.
Mekânın cennet olsun inşallah
Mekânın cennet olsun inşallah
YORUMLAR