Güneş doğdu ve bize insanca yaşamak düştü

Kaç yayla gördüm ben
Kaç bahara çiçek taktım kimbilir
Kaç papatyaya
İşkence ettim
Kopardım kolunu kanadını
Seviyor dedirtmek için
Kim bilir
Yine de sevmedim
Yapma çiçekleri
Bilirim
İmza gününde de yalnızdır
Yalnızlığa tapan şairler
Kanadı kırık, göcemeyen
Göçmen kuş
Mevsimler çabuk geçsin ister
Kırık bir camdan sokağa soğuk üfleyen tül
Anne diye ağlıyor annesinin dövdüğü çocuk
Anası ağlıyor da
memleketin
Güneş doğdu ve bize yaşamak düştü
Suya sabuna dokunmadan“Nasıl gusül edilir.”
Anlatırken kürsüden
Irzına geçilen toprakların cübbeli çocukları
Toprağı temiz tutmanın sadece teyemmümün şartı olmadığını da anlatmak
Bize düştü
düştü de
Anlatamadım
Güneş doğdu ve bize yaşamak düştü
Güneş doğdu ve bize insanca yaşamak düştü
Güneş doğdu ve bize insanca yaşatmak düştü