TAŞTIM BEN...

YOK, kötü bir şey değil bu.
Aksine iyi, çok iyi hatta.
Bir kabına sığmama hâli yaşıyorum ne zaman aklıma düşsen…
Düşlerim renkleniyor, canlanıyor.
Bir çoğalma yaşıyorum seni ne vakit düşünsem.
Ama bu kesret değil, bereket.
Gönlümün bereketisin.
Şükür.
Bir kabarma, çevreyi istila etme, yıkıp geçme eylemi değil anlattığım.
İnan buna.
Bu bir imar çalışması, inşa eylemi.
Denizin kabarıp taşması gibi bir durum.
Dışına bir taşma değil bu, içine taşma.
Kendi yatağından bir akarsuyun çıkıp taşması, çevreye zarar vermesi gibi değil bu.
Yarar sağlayan bir taşma.
İyi geliyor bana.
Öfke, tahammülsüzlük, saldırganlık değil bu.
Buralardaki bir taşmadan bahsetmiyorum.
Bir heyecan taşması, coşku taşması, içimin içine taşması…
Kendimde dolup sana taşıyorum.
Kendime sığamıyorum, senin gönlüne sığıyorum.
Sığınıyorum.
Sabrım değil muhabbetim taşıyor.
Taştım ben, sana taştım.
Ve…
Sana taşıyorum hep.
Sense başkası değilsin.
Bensin.
Benden daha fazla bensin.
Yani…
Kendimden kendime taşıyorum.
Ben olan benden yine ben olan sene taşıyorum.
Ve…
Sen oluyorum!