ULUBEYLİ OLMAK

Eğer Ulubeyli isen, başarılı olman zor. Zira, hayata dört sıfır başlarsın. 

Birinci golü, Ulubeyde doğmakla yedin. 

Benim çocukluğumda, doğan her iki çocuktan birisi ölürdü. Nedeni kadınların eksik beslenmesinden kaynaklanıyordu. Çitteki mısır Mart ayında biterdi. İnsanlar, kara pancar, sakarca ve hoşgıran otları ile beslenirdi. Sürekli, kara pancar yemekten iyot eksikliği oluşur, kadınların boyunlarında şişlikler meydana gelirdi. Buğday ekmeğinin adı HAS EKMEK idi. Misafirliğe giderken, Ulubeydeki fırından has ekmek alınır ve hediye olarak götürülürdü.  Eksik beslenmeden dolayı, çocuklar maraz doğar ve yarıya yakını ölürdü. Kalanları da, hoş bir hayat beklemiyordu.

İkinci golü büyürken yedin. 

Üste başta yok, yalın ayak yaşamaya hazır olmalısın.  Kara lastik neyine yetmiyor. Babanın eski ceketinden tornistan yapılmış, bayramlık elbise mutlu olmana yeterli geliyor. Evler ahşap ve bakımsız. Damdan evin içine akan suya, damlalık konur. Ulubeyin kışı hiç sevimli değildir. Soba zenginlere mahsus ısınma aracıdır. Evlerde ocak vardır. Ocakla, yemek ve ekmek pişirilir ve aynı zamanda ısınılır. Evde elektrik yok. Kandil ile aydınlanır. Akşam erkenden yatağa girilr. Yatakta ısınmaya çalışılır. Soğuku yedin mi hasta olman kesin. Genellikle, zatürre olunur ve ölünür. Zatürreyi atlatan da, benim gibi hayat boyu akciğer sorunu çeker.

Üçüncü sorun eğitim ile başlar.

Okula yürüme gidilir. Ulubeyin şehirinde oturanlar şanslıdır. Halk çocukları 5-7 km, uzaktan yürüme okula gider. Kışın, okula giderken herkes bir parça odun taşır. Okul soğuk. Hoca gelene kadar, herkes sobanın başında küme olur. Islanmış çoraplarını kurtmaya çalışır. İlk okul biter.  Benim gençliğimde Orta Okul yoktu. Vatandaşın, Ordu'da çocuk okutacak parası olmadığı için, ilk okul ile okuma işi sonlanırdı. 1960 lı yıllarda,  Ulubeye Orta Okul  ve Lise açıldı.  Ulubeyli genç, şu gerçeği bilir. Başarıya ulaşmanın tek çaresi okumaktan geçiyor. Okumaz ise Ulubeyde kalacaktır. Gerçi Ulubey cennet gibi bir yer ama geliri zayıf. Gelir olmayınca, ekonomik sıkıntılar insanı canından bezdiriyor.  Aileler de bilincinde. İmkanlar zorlanır. Okuyan çocuk mutlaka Üniversiteye gönderilir.   

Dördüncü golü yediğini, okul bitince anlarsın.  

Okul bitirdim diye hemen iş bulunmuyor. Köşeler tutulmuş. Torpil gerekiyor. Ulubeylinin umurunda olmaz. Ulubeyli Üniversite okumaya gelirken köprüleri  yıkmıştır. Geri dönmek söz konusu bile değildir. Üniversite bitirdim diye nazlanmaz. Ne iş bulursa onu yapar. Yaptığı işte de başarılı olur. 

Dördüncü golü yemiş olsa bile, maçtan  başarılı çıkmayı becerenler çoğunluktadır. Ulubeyli bilim adamı vardır. Yazar vardır.  Doktor,mimar, mühendis vardır. Yazılımda, dünya çapında başarılı olan vardır.  Ekonomist vardır.  Bürokrat vardır. Sanayici iş adamı vardır.  Ulubeyin yetiştirdiği gençler ile Hükümet kurulsa, Türkiye aydınlığa çıkar.

İki  ismi vermeden geçemeyeceğim.  Bunlardan birisi Necdet Topçuoğludur. Bürokrasinin  en yüksek noktasına, Müsteşarlık seviyesine kadar ulaştı. Alnının akıyla emekli oldu. Topluma yazılarıyla ışık tutuyor.

Ulubeyli sanayici denildiği zaman, akla Mehmet Rüştü Korkmaz gelir.  Mehmet Rüştü Korkmaz, İstanbul Teknik Üniversitesini bitirdi. Elektronik fabrikası kurdu. Yüzlerce insana iş veriyor. Kırktan fazla buluşu var. Buluşları ile ürün üretti. Elektronik sanayinin Duayeni olarak Ulubeyi temsil ediyor.

Şinasi Kara