TATSIZ HÜRRİYET

Yaşın yetmişi aşmış dediler. Bizleri eve hapsettiler. iki aydan beri sokağa çıkamadık. Birnur  Hanım ''bu gün izinliyiiyiz, Beylerbeyine kadar yürüyelim, bakkala da uğrar peynir alırız'' dedi.

''Kapalıdır'' dedim.  Ama sözüm artık geçmiyor. O önde ben arkada, Yalıboyunda yürüyoruz. Sokakta araba yok. İyi tarafı bu olmuş, diye düşündüm.

Karşıdan bizim yaşlarda iki kişi geliyor. Yüzleri bizim gibi maskeli.  Bize yaklaşınca,  kaldırımdan yola indiler. Cüzamlı gibi bizden uzak durdular.

Birnur Hanım çok hızlı.  Ne de olsa benden genç. Yetişmek mümkün mü?  Sol bacak sekiyor. Şimdilik kimse fark etmiyor. Ha gayret Şinasi,  şunun şurasında, Beylerbeyine ne kaldı.

''Bakkal kapalı'' dedi Birnur Hn.  ''Bu ne biçim iş, perynir de mi alamayacağız'' diye söylendi. 

Baştan biliyordum, ikaz etmiştim. Ama benim amacım bankamatiğe uğramaktı. Dışarı çıkamadığımız için evde para kalmamıştı.  Bankamatikte işimi bitirmiştim ki, elinde kolonyalı mendil, koşuverdi Birnur Hanım. ''Al şunu elini sil'' diye ısrar etti.  

Mecburen  kolonyalı mendili aldık, elleri sildik. Tekrar yola revan olup eve geldik. Yolda hiç sesi çıkmadı Birnur Hanımın. Ta ki kapıya gelene kadar. Kapıyı açtım, tam içeri adım atıyorduk ki, Birnur Hanım sessizliğini bozdu ve 

 ''Tatsız Hürriyet'' deyiverdi.

Şinasi Kara