Şu Ulysses romanı ne iş !...

 

Adından çok söz edilen insanlardan, mekanlardan ve saire şeylere nedense mesafeli oldum şimdiye kadar. Ama merakımı yenemeyip genellikle bir şans verdiğim oluyor. James Joyce'nin sözde romanı Ulysses de öyleydi benim için. Merakıma yenilip elime aldım. Başladıktan sonra önce "yuhh" çektim, ama sabret oğlum, dedim. İlerleyeyim, öyle karar vereyim, dedim, olmuyor. Ulan, geri zekalı mıyım, hiç mi bir şey okumadım, diye hayıflandım. Yok abi! 

 

Karşımda kafayı yemiş, beş yüz yıllık roman ve üç bin yıllık destan geleneğini piç etmeye yeminli bir manyak var. Egosu, daha doğrusu psikopatlığı tavan yapmış bir dangalak. Böylesi tiplerin anlaşılmaz atakları olur ve ona özenenlerin gözünde tanrısal ataklar olarak görünürler. Tüm mitolojik, dinsel, tinsel ögeleri kullanarak kendisi gibi yarım akıllıları peşinden sürüklerler. 

 

Böyle tipler edebiyat tarihinde az da olsa var. Anlaşılmamayı önceleyip iz bırakacaklarını sanırlar. Tamam, "anlaşılmayanlar" kategorisi icat edelim, ama bu kitap oraya da giremez. Tamamen çöplük. Yazık çevirene ve yayınlayana yani. 

 

Neymiş efem, bilinç akışı tarzında yazmışmış. Götünden uydurmuş diyemiyorlar da en değerli mirasımız olan bilincimizle bir yeteneksizi onurlandırıyorlar. En az okunan yazar veya kitap olmasını da hanesine bonus olarak eklemiş bazı aklıevellerimiz. 

 

Kitabın önsözünü Enis Batur yazmış bir de. Çevirmeni Nevzat Erkmen'le de dosya ve kısa bir belgesel yapmıştık geçen yıllarda. Hatta kendisiyle buluşup sohbet de etmiştik. Hoş insandı rahmetli Nevzat Abi. Meğer İrlandalı eşinin hatırına yapmış bu çeviriyi. Ölen insanların arkasından konuşmama prensibim gereği daha fazla bir şey söylemeyeyim.

 

Mevzu hakkında daha yazardım, ama bana da yazık. Sakın benim gibi merakınıza yenilip, kıymetli zamanınızı harcamayın diye yazdım bunu. İlk defa, hiç kitap okumayanları taktir ettim valla..