BİR VARIZ BİR YOKUZ

-Ömer Asan-

17 - 23 yaş arası yeminli kapitalizm düşmanı Trabzonlu bir uşaktım. Kapitalistlerin Steinbeck'in Bitmeyen Kavga romanında anlattığı gibi vahşi, işçi hatta insanlık düşmanı insanlar olduğu kanaatindeydim. O yıllarda (70'li yıllar) kapitalistlerin / işverenlerin yenilgiye uğratılmaları için kararlı bir mücadele veriyordum genç devrimciler safında. Sadece kapitalistlere değil, komünist veya solcu olmayan herkese karşıydık ve o yüzden devrimci olmayanlarla aile çevresi hariç iletişimimiz pek yoktu. Ta ki ticarete bulaşana kadar. 

1986 yılında ilk dükkanımı açtım. Doğal olarak alım-satım yapıyordum ve toplumun her kesimiyle (müşterilerle) iletişim kurma zorunluluğum olduğunu yaşayarak gördüm. Komünist veya solcu olmayanların da (müşterilerin) benim gibi normal insanlar olduğuna böylece tanık olmuştum. 

Hem ticaret yapıp hem sol kimliği korumaya çalışmak başlıbaşına bir sorun. Çalışanın emeğinin karşılığını piyasa şartlarına uydurmak zorundasın. Sabit maliyetleri karşılamak için kâr etmelisin ve rekabet için büyümelisin. Vicdan muhasebesi bir ömür yakanızı bırakmaz. Bata çıka, bata çıka 40 yıllık bir ticari tarihim var diyebilirim.

Son olarak küçücük bir işletme sahibiyim ve yayıncı olarak artık uzatmaları oynuyorum. Sevmediğim işlerin hepsinde başarısız olmuştum. Kendim hariç kimseye zarar vermeden kapatmıştım dükkanları.

Neyse ki sevdiğim bir işi, bana göre başararak sonlandıracağım inşallah. Geride Türk tarihine, telifi bana ait birkaç kitap,  Heyamola Yayınları, Roman Kahramanları dergisi ve Roman Kahramanları Festivallerini ve birkaç belgesel film bırakmış olacağım.

Bu işleri sosyalist bir sistemde yapabilir miydim bilmiyorum. Çünkü taptığımız "Sosyalist" Sovyet deneyimi tüm hayallerimizi yerle bir etmişti. Sovyetlerin, Balkanlar ve Asya'da bıraktığı mirasa / enkaza bakın mesela. Kırık dökük, yenilgilerle dolu bir tarih ya var ya yok. Bir de "sosyalistlerin" kapitalizmle zulümde yarıştıklarını da öğrenmiş olduk.

Her birimiz içinde yaşadığımız evrenin boşluğunda yanıp sönen yıldızlar gibi tek tek, bazılarımız da takım yıldızları gibi doğuyor, ölüyor, bazılarımız daha parlak ışık bırakmak için mücadele ediyor, fakat sonunda hepimiz sönüyoruz. 

Sanırım tarih böyle bir şey; kimimizin yaşarken büyük zevk aldığı, varlık ve yokluk arası inatla bıraktığı hikayeler. Sonra bir gün bir karanlık çağ başlıyor ve kimse bizi hatırlamıyor.

Tıpkı masalların girişi gibi, bir varmış, bir yokmuş.
@öne çıkar