Bir Yol Bir Göç

Beşikten mezara bir göç
Sanır mısın geçildi yerleşik hayata
Halen göçebeyiz şu fani dünyada
Yerleşik hayat öte tarafta.



Hayat dediğin bir yol, doğumdan ölüme giden
İnsanoğlu bu yolun yolcusu.
Sanma ki yolun ve yolcunun sahibi sensin!
Sanıyorlar ki bu yol bitmeyecek, bu hayat baki
Bilmez misiniz? Bu yolun sahibi Baki.



Yolun içinde yollar, aydınlık ya da karanlık
Yolda kaybolmuş ruhlar ve duygular.
Hal böyle olunca bakmışsın ki
Yollar firari, duygular firari, erdemler firari
İşte o zaman, kendini kaybetmiş
İnsanlığı yitik, kuraklık içinde bir yolcu...



Sıra sıra dizilmiş kumaş pazarları
Önlerinde sonu belli olmayacak kadar uzun kuyruklar
Herkesin derdi iki kumaş…
Biri kundak biri kefen
Biri hayat yolunun başlangıcına biri de bitimine.
Kundak için gelene kefen kesiliyor,
Bir kumaş kadar olmayan bir ömür işte deniliyor.
Kefen için gelene de kefen yetmiyor
Kefenin de herkese nasip olmadığı anlaşılıyor.
Hayat dediğin yol bu kadar kısayken
Beri tarafta kavgaya tutuşmuş nefisler
Hepsinin heybesinde uğuldayan nefesler
Gökyüzü yorgan, yeryüzü halı olmuşken insanoğluna
Nefsine köle olmuş yolcuya
Yetemedi onca heybetiyle dünya.



Yolcu yola meftun
Yol, yolcuyu medfun.
Hayat bir yol, insan bir yolcu demiştik
Heybesini güzel amellerle dolduranlara ne mutlu
Heybesinde ameli kaht olanlar
Bulamayacaklar hem dünyalarında hem de ahiretlerinde
Ne bahtı ne de tahtı...

              Vesselam...