Değerli Hemşehrilerim;
Bu ara bir hayli yoğun bir dönemdeyim. Pandemi galiba bana yaradı. Sosyal medya grubumuz “Dünden Bugüne Ulubey’de Hayatta” hafta içi muhtarlarımız ve mahalleleri ile ilgili hafta sonu ise yerel sanatçılarımız ile müzik programı gerçekleştiriyoruz. Bu programlar vasıtası ile Ulubey’in bilinmeyen demeyeyim ama aşina olduğumuz için görünmeyen birçok yönü ver değeri gün yüzüne çıkıyor.
Bir hayli keyifli programlar oluyor. Bu programlar için ciddi bir emek ve çaba sarf ediliyor, araştırmalar yapılıyor. Bu dönemde çağrımıza olumlu cevap verip programımıza katılan Ulubey Belediye Başkanı Sayın İsa Türkcan’a ve bizden desteğini esirgemeyen benimle bir nevi mesai yapan Muhtarlar Derneği’ne ve değerli muhtarlarımıza yüreklere dokunan gönül dostu yerel sanatçılarımıza, Dernek ve Oda Başkanlarımıza, STK temsilcilerine ve sayfa dostlarına ve Ulubeyli hemşehrilerime çok teşekkür ediyor şükranlarımı sunuyorum.
Değerli dostlar; Bazen yanı başımızdaki nimetlere kör bakıyor ve görmezden geliyoruz. Hep diyorum Ulubey her yönden muhteşem bir zenginliğe sahip. Doğası ile insanı ile muhteşem. Yeter ki gör bil ve sahip çık.
Tahsin Türkmen, namı diğer “ Aşık Yalnızi” Ulubey’in Akoluk Mahallesinden. Konuşmalarında hümanist felsefenin tadını alıyor dolu dolu bir insan ile konuşmanın hazzını yaşıyorsunuz. Liseye kadar okuyor, bağlama çalmayı kendi kendine öğreniyor Yalnızi… Evli ve iki çocuk babası.
20 yıl sahne hayatı oluyor, beş yıldızlı otelde de yapıyor müziğini sıradan bir müzikholde de… Bazen Mine Koşan ile düet yapıyor bazen de sahneyi terk eden bir sanatçının yerini dolduruyor kocaman türkü yüreği ile… Yeter ki bağlaması olsun. Halk Eğitim Merkezlerinde öğrenci yetiştiriyor bağlaması ile. İstanbul başta birçok yerde icra ediyor sanatını. Mütevazi bir gönül insanı kendini ön plana çıkarmayı sevmiyor.
Şimdilerde sahneden uzak mütevazi bir köy hayatı yaşıyor Akoluk’ta. Edebiyat ve şiiri yaşama haline getirerek. Bir şiir kitabı çalışması içinde Sevgili Tahsin Türkmen yoğun bir şekilde. “Kendi köyünde peygamber olamazsın diyor” Yalnızi. Değerimizi tanımayanlar daha çok bildi diyerek küçük bir sitem de bulunuyor. Tahsin Türkmen’in geçmişe özlem duyarak yazdığı yüreklere dokunan “mektup” şiirini taşıyorum satırlarıma:
MEKTUP
Dosta mektup yazılırdı
Üç gün üç gece
Düğün dernek kurulurdu
Kırk gün kırk gece
Bir hafta on günde giderdi
Adresine hece hece
Postacı beklenirdi
Heyecan içinde
Bazen ucu yanık
Bazen imzasız
Süslü püslü zarflarda
Üzeri pullu kokulu
Kan çekilirdi kalemlere
Mürekkep yerine
Hikayeler dizilirdi
Anılarla karışık
Hayaller üstüne
Selam sabah edilirdi
Başlarken namelere
Büyüklerin elleri
Küçüklerin gözleri
Öpüle öpüle
Hasretlere duyulan
Hasretler gelirdi dile
Özlemler ara sıra
Konu komşu
Emmi dayı
Kalemin ucunda
Bütün sülale
Sorulurdu koyun kuzu
Dağlar taşlar bayır düzü
Tarla bahçe komşu kızı
Yeni doğan bebeler
Yaşlılar hastalar
Sorulurdu öbür köyler
Uzak akrabalar
Hısımlar hasımlar
Bütün kabile
Sorulurdu muhtar emmi
Dayı oğlu Samet
Köyün delisi
Gül teyzenin kedisi
Çobanın çomarı
Sorulurdu her şey
Sokak çeşmesi
Ali amca
Veli dede
Ayşe nine
Yazılırdı her şey
Beyaz bir kağıda
Kara kara kalemlerle
Sorulurdu bağbozumu
Mor üzümler asmalar
Yeşil Fındık sarı buğday
Dereler değirmenler
Mevsimler havalar sular
Ölen kalan kaçan göçen
Düğün dernek
Cenazeler
Sorulurdu sevdalılar
Büyüdü mü çocuklar
Biçildi mi ekinler
Hatçe kız Hasan’a vardı mı
Rafet emmim ey oldu mu
Köyün yolu yapıldı mı
Öğretmeni atandı mı
Okulumuz açıldı mı
Sorulurdu imamı
Camisi minaresi
Sorulurdu yedi köyün
Cem-i cümle ahalisi
Sorulurdu memleketin
Her türlü havadisi
Ben Yalnızi diyeyim siz Tahsin Türkmen diyin onun sözü ile noktalıyorum yazımı…
“LÜTFEN DEĞERLERİMİZE SAHİP ÇIKALIM”
SAYGILARIMLA…
YORUMLAR