Gurbetten Selam Var : Bir Ulubey Nostaljisi

Çocukluğumuzun siyah beyaz yılları idi.Sımsıcak yıllardı.Televizyon ve elektrik daha yeni hayatımıza girmişti.Sabah erkenden kalkıp Danıld amca,Bags Buny,Varyemez amca,Tom veJery izlerken elimizde yağlı ekmek,çizgili pijama,üzerimizde kolsuz süveter ki kolsuz kısım cep olarak da kullanılırdı,doğru ekran karşısına geçiyorduk.
   Hafta sonu kimin başı sıkışsa Periihan abla koşuyor,fakat garibim Şakire hiç yüz vermiyordu.Buram buram mahalle kültürü kokuyordu sahi hangisini unutacaktık,Meraklı Melahat la,Taksici İsmeti’mi Berber Raşit’le,kasap tonton Cavit’imi.Derken Almanya’dan Bizimkiler döndü Şükrü abi ile Nazan ablanın,oğlu Ali biz beraber büyüdük resmen. Horozcu katil abi,kapıcı Caferi kollarken,yönetici Sabri beye bizde tilt oluyorduk hafiften ah şu Sevim yokmu Sevim,Cemil’i bi rahat bıraksa ne içecekti aslında,abi Şevket tam bir abi baba hakim amca tam bir baba idi.Fırıldak tak tak Sedat ile tahta kafa muhasebeci Ergun çaycı Abbas,bize buram buram apartman da komşuluk kültürünü yaşatıyordu.
    Bol kadrolu aile filmleri ekran da dönüyor,hatta ulubey de Özen sinemasında bile gösterilyodu Mahmut hoca ile devleşen.Münir Özkul Neşeli Günlerde Yaşar usta ile resmen kariyerine cila çekiyodu.Patronuna söylediği “Ben Yaşar usta senden daha büyüğüm”repliği ile bir babanın ailesi için nasıl fedakarlık yaptığını gösterirken Adile Naşit de analık yapıyodu,hey gidi günler hey derken renkli günlere girdik,tv kanalları çoğalmış cep telefonu ve tablet ler herkesi etkisi altına almıştı.
   Bize mahalle komşuluk ve aile kültürünü anlatan diziler filmler gitmiş yerine amcasının karısı Bihteri ayartan Behlül ile birbirlerinin kocalarını ayartan Ali Rıza beyin kızları gelmişti. Resmen arkası yarın kuşağında izlediğimiz Brezilya dizileri bizim dizilerin entrikalarını kıskanır olmuştu,kimin eli kimin cebinde belli değildi.Ayrılıklar sıradan normal bişey olmuş insanlar dizelere özenerek yaşamaya başlamıştı.Basit sebeplerden boşanmalar arttı. Yağlı ekmekle büyüyen o çocukların yerini elinde tablet veya cep telefonuyla pokemon izleyen mutsuz dijital çocuk lar aldı.Zaten yağlı ekmekde artık pek kalmadı.
   Tv lerde garip yarışma programları yayınlanıyor,kimisi hiçbir bilgi gerektirmiyor,bilgi birikim isteyen en güzel bilgi kültür yarışmasına katılan üniversite okuyan veya mezun gençler BÜYÜK ATATÜRK ÜN doğum tarihini bilemiyor,Çin Seddi nerdedir sorusuna cvp veremiyordu.
    Bugün geleceğe hazırlanan dijital nesil,bilgi ve kültür den uzak ezbere dayalı hazırı tüketen sistemden mezun olup lise üstü diyebileceğimiz bir çok üniversite bünyesinde okuyan bu gençlik pandemi denilen ne idiğü belirsiz bir dönemde gene dijital sisteme entegre ediliyor yüzyüze alması gereken eğitimi uzaktan sanal ortamdan almaya çakışıyordu.Bazı üniversiteleri tenzih ederim ama büyük çoğunluğu yüzyüze eğitim de bile bir başarı gösteremeyen bu üniversiteler sanalda ne verebilirdi vede verdi.
   Tam okullar açıldı yoluna girdi derken tak,o büyük asrın felaketi olmazmı,bu felaket önce depremzedeleri sonrada en çok gene üniversite öğrencilerini etkiliyor onları gene dijitale entegre ediyordu.Bu gençliğe kimi bahtsız gençlik derken onlar kendilerine kayıp gençlik diyorlardı.Nerdenmi biliyorum iki tane kayıp genç Babası olduğumdan biliyorum.Bir haftadır oğlum bilgisayardan sınava giriyor,siniri ve stresi herşeyi anlatıyor.Sadece üniversite okuyan bu gençlere yazıl ediliyor.Ne diyelim inşallah bahtları güzel olur temennisiyle saygılar sunuyorum