Mihail Gorbaçov'lu, Bill Clinton'lu bir dünya; Süleyman Demirel'li, Bülent Ecevit'li, Turgut Özal'lı, Alparslan Türkeş'li, Necmettin Erbakan'lı, Mesut Yılmaz'lı, Tansu Çiller'li bir Türkiye şimdikinden daha iyiydi. 

Memleketi ilgilendiren konularda liderler bir araya gelebiliyordu.. 
En azından liderlerin yüzünde tebessüm görebiliyorduk.. Siyasi rekabetin yanında, tahammül vardı, hoşgörü vardı, daha çok demokrasi vardı.. Hiç kimse kendinden olmayanı teröristlikle suçlamıyor, millete illet-zillet demiyordu.
Dünyada ve Türkiye de siyaset her geçen gün daha  da antipatikleşiyor