HÜZÜN

Hep düşünürdüm
Kendi hayatım roman olur sanırdım
Şöyle bir geriye doğru gittim
Ayrılıklar acılar vefasızlıklarla yine kafa kaya geldim.
Ölümüne sevdiğim dediğim
Tası tarağı toplamış bile çoktan.
Eeee ne beklenir ki geçmişten
Romanıma başlarken
Daha ilk hecem
Bismillah demeden
Kalem kağıda selam vermeden
Başlığını attı yüreğim
Tek kelimeydi adı dünümün
Kocaman kağıda sığdırılan
Kelimenin ve yaşamın
Adıydı sadece hüzün...