Hüseyin Gökçe Bey'in eserle ilgili yazısı:

1988 yılıydı, en büyük gazetelerden birinin genel yayın yönetmeni görevine getirilmiştim. Dişe dokunur işler yapmalıydım. Bir dönem çok ünlenen ALİ ULVİ KORUCU geldi aklıma. Sessizliğe bürünmüş, öldüğü sanılıyordu. Yaşadığı Medine'ye gittim kendi imkanlarımla. Kısmi felç geldiği için kabuğuna çekilmiş, yazamıyordu. Dr. Kayd ve birkaç arkadaşla bir araya geldik, yazmaya razı ettim. Hüseyin Avni Hocam katipliğini üstlendi. Gazetede NURLU BELDE MEDİNE'DEN diye köşe açtık. Başlığı teklif eden de bendim. 

Ali Ulvi hocamız ikinci baharını yaşamaya başladı. Bir köşe yazımda bunun hikayesini de yazdım. Sonunda bu 5 kitap da çıktı. Baktım tek kelimeyle benden bahis yok. Birileri çizmişti ismimi. Şaşırdımsa da dert etmedim.

15 yıl sonra kitabın yazarı ERTUĞRUL DÜZDAĞ beye anlattım durumu. O da şaşkındı ama bana inandı, "Bunları yaz, yeni kitaba veya başka bir kitaba koyalım" dedi. Yazıp verdim.

İnsanın kendini anlatması, iyiliklerini sayması hoş değil elbet. Ancak bazı gerçekler de gizli kalmamalı.
H. GÖKÇE