Mayıs yedisi geleneğinin Çepnilerden kaldığı rivayet edilmektedir. Bu rivayete göre Çepniler Mayıs Yedisinde yaylaklara çıkmadan önce denizde kendilerini ve hayvanlarını yıkar, deniz havası alarak sağlık, güç ve moral kazanır, sonbahara kadar denizle vedalaşırlarmış.

Giresun il merkezindeki kutlamalar Aksu Irmağı’nın denize döküldüğü yerde yapılmaktadır. Burada deniz suyuyla temas edilir, “derdim belam denize” denilerek denize taş atılır, Giresun Adası’nın etrafı teknelerle dolaşılır. Giresun’da yapılan Mayıs Yedisi törenleri günümüzde Uluslararası Karadeniz Aksu Festivali olarak kutlanmaktadır.

Ordu’da 20 Mayıs günü halk iç kesimlerden sahile iner, Çataltaş mevkiinde denize girer, yedi dalgadan su alır. Alınan su; ev, ahır ve bahçelere serpilir. Küçük çocuklar kucağa alınarak yedi defa dalgadan geçirilir. Trabzon’da olduğu gibi, delikli taş olarak adlandırılan kayanın içinden geçilir ve tekneyle etrafı dolaşılır. Bu sırada dilek tutulur.

Kutlamaların ortak özelliği halkın o gün iş yapmadan sabahın erken saatlerinden gün bitimine kadar türlü etkinliklerle deniz kıyısında eğlenerek vakit geçirmesidir. Yapılan etkinliklerde deniz suyunun kötülükleri dağıtarak insanlara iyi geleceğine, sağlık getireceğine inanılmaktadır.

Geleneksel nitelikleriyle halka umut aşılayan Mayısı Yedisi geleneği, aynı zamanda gurbete gidenlerin sıladakilerle, iç kesimlerde yaşayanların sahildekilerle bir araya gelerek iletişim kurmalarına da vesile olmaktadır.
Metin "Geçmişten Geleceğe Yaşayan Kültür Mirasımız Türkiye Somut Olmayan Kültürel Miras Ulusal Envanteri" kitabından alınmıştır.