1974-75 futbol sezonu 2, lig kırmızı grupta şampiyon olan şu Orduspor'un başında rahmetli Kadri Aytaç Hocamız vardı...Şu kadro zenginliğine bakar mısınız...Bu efsane sporcular bizim gençlik yıllarımızda rüyalarımızı süslerdi...Ölenlere Allah'tan rahmet diliyorum. Yaşayanlara sağlıklı yıllar diliyorum... Bu vesileyle bir iki laf ilave etmek istiyorum.

Eskiden futbol çim değil toprak sahalarda oynanıyordu, Bu kötü şartlarda dahi herkes çok mutluydu ve bahane etmeden sahaya çıkıp futbolunu efendice oynuyordu. Böyle çamurun içinde top vurduğun yere gitmez, istediğin yerde durmazdı. O yıllarda sahalar yağmur yağınca bileğine kadar çamur balçık olurdu. Futbolcu çamura saplananınca kramponu sık sık ayağından çıkardı.

En kötüsü o ıslak topa kafa vurmaktı. Islanan deri top suyu emdikçe ağırlaşır,beton gibi olurdu.Hele de topun sipop yeri kafana rast gelirse kafana kurşun yemiş gibi acıtırdı.Tesisler soyunma odaları ilkel,banyolarda sıcak su yok, duş bozuk,tuvaletler hep kırık döküktü. şimdiki gibi futbolcuların yolculukları uçaklarda değil, kara şanzımanlı içerden motorlu otobüslerde bozuk tozlu kasisli yollarda geçerdi.

Eskiden, Ordu’da her maçtan sonra futbolcuların üstü başı çamur, ellerinde krampon ve giysilerle terli terli Saray hamamına yürüyerek gittiklerini çok görürdük. Şimdi Türkiye’de hemen hemen tüm futbolcular artık yemyeşil halı gibi sahalar da ,özel üretilmiş ithal toplarla oynuyorlar, beş yıldızlı sosyal tesislerde kalıyorlar,en güzel gıdalarla besleniyorlar,en kaliteli spor malzemelerini kullanıyorlar, bu fakir halkın dişinden tırnağından artırdığı bilet, TV abone iddia gelirlerinden aktarılan astronomik paraları ceplerine indiriyorlar.Ama yinede bugünkü futbolcuların çoğu aldıkları o büyük rakamlı paraların hakkını veremiyorlar,öyle değimli?

* Naim Güney