Yüzbaşı Sırrı Bey, ikindi vakti yeni gelen erleri teftiş ederken, içlerinde bir tanesinin saçının bir tarafının kınalanmış olduğunu görür ve takılır:
-"Hiç erkek kınalanır mı?"
Mehmetçik:
-"Buraya gelmeden evvel, anam kınalamıştı komutanım" der ve sebebini bilmediğini ilave eder. Komutanın isteği üzerine anasına yazdığı mektupta;
"Niye benim saçımı kınaladın?" diye sorar. Gelen cevabi mektupta şunlar yazılıdır:
Ey gözümün nuru Hasan'ım,
Köyümüzde rahat rahat oturalım mı? Vatan sevgisi içimizde alev alev yanıyor. Sen ecdadından, babandan aşağı kalamazsın... Ben, senin anan isem, beni ve seni Allah yarattı, vatan büyüttü. Allah, bu vatan için seni besledi. Bu vatanın ekmeği iliklerinde duruyor...
Sen bu ailenin seçilmiş bir kurbanısın...
Hasan'ım söyle zabit efendiye, bizim köyde kurbanlık ayrılan koyunlar kınalanır. Ben de seni evlatlarımın arasından vatana kurban adadım. Onun için saçını kınalamıştım...
Allahın hükmüyle, Allah, seni İsmail Peygamber'in yolundan ayırmasın. Seni melekler şimdiden rahmetle anacaktır.
Gözlerinden öperim.
Annen Hatice
Kınalı Hasan, bu güzel vatana adanmış bir adaktı. Cephede savaşır, savaşır. Sonra yaralanır, geriye alırlar... Cephenin hemen gerisinde, Kocadere Köyündeki Sargı Yerine getirilir. Fakat Kınalı Hasan tedavi görmeden ruhunu teslim etmiştir. Diğer şehit olanlarla birlikte, Hasan'ın da kimlik tesbiti yapılıp, köy mezarlığına gömeceklerdi. Bu işlerle görevli Zabit Namzedi (subay adayı) Mehmet Efendi, Kınalı Hasan'ın üzerini aradı, anasının mektubunu ve bir de tamamlanmamış bir şiir karalaması buldu.
"Anam yakmış kınayı adak diye, Ben de vatan için kurban doğmuşum.
Anamdan Allah'a son bir hediye, Kumandanım ben İsmail doğmuşum..."
Kaynak: Çanakkale Mektupları'ndan alınmıştır