Günümüz gençlerine serzenişler yükselir dört bir ağızdan. Ama bu, bugünün meslesi değildir elbette. Herkes, geçmişte olduğu ve gelecekte olacağı gibi “Hey gidi günler, bizim zamanımızda…” diye başlar cümleye.

Oysa hala iş görebilecek yaşlardayken, ne yaptığımızı huzurlara sunmak yerine, daha neler yapabileceğimize kafa yorsak, belki yarının gençlerine en kıymetli mirası da bırakmış olacağız: sınırlarını zorlayan, idealist bir bakış açısıyla yüklü bir nesil…
Kabul etmek gerekir ki, eleştirmeyi çok seven bir toplumuz. Hatta bir çoğumuz, eleştirdiğimiz şeyler başımıza geldiğinde bile, olgunluğa erecek bir tecrübe edinemiyoruz. Peki pozitif bir bakış açısından yoksun, sorun odaklı bir bakış açısıyla, çözüm odaklı bir yeni nesil istemek ne kadar doğru ya da ne kadar mümkün?
Her beklentinin, bir sorumluluğa gebe olduğu gerçeğini önümüze koyduğumuzda, bugünün gençlerinin yarının gençlerini yoğurduğu aşikar. Yani akil bir yeni nesil umuyorsak, akil bir nesil olmamız gerektiğini de kabul etmiş oluyoruz.
Peki yakındığımız kadar kötü mü tablomuz, bom boş bir nesille karşı karşıya kalmış durumda mıyız? Tahmin edeceğiniz üzere benim bu soruya cevabım hayır olacak. Günümüz gençleri düşünülenin aksine algıları çok daha açık ve tecrübe edinmeye çok daha müsait aslında.

Eskiden kalan yeni nesilin, kırk yılda edineceği tecrübeye on yılda erişebilecek bir çağda yaşıyorlar. Belki daha fazla yanlışla karşılaşıyor, yaşla mukayese edilince daha büyük yanlışlar yapıyorlar ama aynı oranda da hızlı büyüyorlar. Belkide eskiyle yeninin çatıştığı tek nokta da işte bu hız.
Her olayı yaşandığı dönemle irdelemek gerektiğine inanan biri olarak, dönemimizin gençlerini bugünün hızıyla değerlendirip, bir de onlara duygular ve değerler yükleyebilirsek, kaygısını taşıdığımız bugünümüz yerine, heyecanla beklediğimiz bir geleceğimiz olacağını biliyorum. Ve ben, böyle olmasını um-muyorum; böyle olması için sorumluluk alıyorum, tarif eden olmak yerine, Arif olalım istiyorum. Bu yüzden akil gençler platformunun bir neferi oluyorum” dedi .