Dünyayı iyi kalpli insanlar güzelleştiriyor

Zorunlu olmadığı müddetçe dışarı çıkılmaması gereken bugünlerde market alışverişi için dışarı çıktım. Tunalı Hilmi Caddesi ile Esat Caddesi'nin kesiştiği noktada bir abimizi gördüm. Garsonluk yapıyordu, birkaç kez muhabbet etmişliğimiz vardı. Kaldırıma oturmuş, boynunu bükmüş ağlıyordu. Birkaç adım öteden seslendim: Abi hayrola neyin var? Baktı, uzun uzun baktı. Gardaşım dedi, iş güç yok çocuklara bakamıyorum, eve gidecek yüzüm yok utanıyorum. Oturdum buraya çıkış yolu arıyorum, ne yaparız ne ederiz! Kiralar birikti, çocuğun bezine yetişemiyorum. Samimi bir abimiz, yalanı dolanı olmaz. O ağladıkça ben ağlamamak için zor tuttum kendimi. Allah büyük abi bulunur bir çaresi dedim. Telefon numarasını aldım, neye ihtiyacı varsa öğrendim. Markete gidecektim sözde, oturdum bir köşede ne yapabiliriz diye düşündüm? Derneğimiz aracılığıyla tanıdığım bir iş insanı geldi aklıma. Ne zaman zorda kalan birini görürseniz beni mutlaka arayın demişti. Kulağımda çınladı iş insanının o sözleri... Aradım. Başka çare yoktu. Merhaba Ahmet Bey, rahatsız ettiğim için özür dilerim. Böyle böyle bir abimiz var, bir köşede ağlarken denk geldim kendisine. Dürüst, ahlaklı, onuruyla para kazanan bir adam. Dört aylık kirası birikmiş, gıda ihtiyacını dernek olarak biz karşılarız, bir şey gelir mi elinizden ne yapabiliriz, ben kendisine kefilim dedim. Ersin kardeşim, 1 yıllık kirasını karşılayayım, üç bin lira da harçlık göndereyim, yine bir eksik olursa bildirirseniz memnun olurum dedi. O abiyi öyle ağlarken gördüğümde ağlayamamıştım ama telefonu kapatınca bu kez sevinçten ağladım.
İyi ki dedim hâlâ merhametli, vicdanlı insanlar var bu dünyada...

İnanıyoruz, bir gün mutlaka DÜNYAYI KİRLENMEMiŞ KALPLER ve İYİLİK KURTARACAK..
Alıntı